"Wees dankbaar voor je burn-out want het geeft je de kans om je leven te heroriënteren." Ik weet nog dat ik bijna achterover viel toen ik mijn therapeute dit hoorde zeggen. Intussen is dit bijna 6 jaar geleden en val ik bijna achterover door te beseffen hoeveel mijn leven sindsdien in positieve zin is veranderd.
Het keerpunt
De uitspraak van mijn therapeute betekende het keerpunt. Vanaf toen liet ik mijn slachtoffergevoel los en begon ik met oprechte interesse te onderzoeken wat de burn-out mij kwam vertellen. Langzaam maar zeker begon ik mijn burn-out te aanvaarden. Ik deel graag wat mij daarbij heeft geholpen.
Tijd voor mezelf
Het eerste waarvoor ik dankbaar was, was de tijd die vrij kwam voor mezelf. Voorheen leefde ik op automatische piloot, druk mee racend in de ratrace. Onbewust, geconditioneerd, mijn leven lijdend in plaats van leidend. De burn-out duwde de pauzeknop in waardoor ik niet alleen naar deze patronen leerde kijken, maar er ook actief mee aan de slag kon gaan.
Winterfase
Door mijn burn-out te vergelijken met een winterfase, durfde ik er mij in vertrouwen aan over te geven. De winter is een erg belangrijke fase in de vernieuwingscyclus van de natuur. We vergeten echter dat wij ook natuur zijn en deze fase dus even hard nodig hebben. Bovendien staat het vast dat na de winter de lente volgt waarin het nieuwe zich ontluikt. Dat gaf hoop.
Eerlijk zijn
De burn-out riep me op om eerlijk te zijn met mezelf. Om me niet langer te verschuilen achter mijn omstandigheden maar het recht op een gelukkig bestaan in eigen handen te nemen. Ik legde de oorzaak niet langer bij mijn baas of mijn werk, maar bij mezelf. Dat deed ik vanuit mildheid, zonder mezelf met een schuldgevoel op te zadelen.
Focus op het nu
Voor mijn burn-out leefde ik een 'als...dan' leven. Als ik genoeg geld gespaard had, dan zou ik naar het buitenland verhuizen. Als ik een volgend diploma had, dan zou ik als zelfstandige beginnen. De persoonlijke crisis liet mij inzien dat de enige tijd die er is NU is. Dat ik de sleutel in eigen handen hield om mijn dromen waar te maken. Wat ik intussen ook deed.
Stappen durven zetten
Door op de bodem van het leven terecht te komen werd mijn verlangen om in beweging te komen groter dan mijn angst voor het onbekende. Zoals de metafoor die ik wel eens gebruik tijdens mijn surfreizen luidt: de bodem dient om je aan af te duwen! Mijn burn-out betekende een katalysator voor een nieuw leven helemaal in lijn met mezelf!
Hard gewerkt
In onze maatschappij worden mensen die ziek thuis zitten als nutteloos aanschouwd, als een kost of last voor de samenleving. Ik durf echter beweren dat ik tijdens het jaar dat ik thuis zat met mijn burn-out, harder gewerkt heb dan ooit tevoren. Het innerlijk werk dat ik tijdens deze periode verrichtte was wellicht het nuttigste werk dat ik ooit heb gedaan. Zowel voor mezelf als voor de maatschappij. Ik kan nu immers veel meer teruggeven. Werken aan jezelf telt als werken! Laat niemand je iets anders vertellen.